Przewodnik geologiczny po Parku Narodowym Picos de Europa

Pod koniec roku 2010 ukazał się wydany przez Instituto Geologico y Minero de Espana (Hiszpański Instytut Geologii i Górnictwa) we współpracy z Organismo Autonomo de Parques Nacionales (Zarządem Parków Narodowych) kolejny przewodnik z serii Guias Geologicas de Parques Nacionales. Tym razem przedmiotem zainteresowania autorów został Parque Nacional de Los Picos de Europa.

Przewodnik składa się z 337 stronicowej książki i załączonej w formie wkładki mapy geologicznej w skali 1 : 100 000. Całość wydana jest starannie, na wysokiej jakości papierze kredowym. Jest to pozycja kierowana do szerokiego grona odbiorców amatorów, głównie turystów, o zainteresowaniach geologicznych.

Załączona mapa, już choćby z racji zastosowanej skali, jest materiałem jedynie poglądowym. Osobom nie zaznajomionych z topografią rejonu posługiwanie się nią może sprawiać pewne kłopoty.

Sam przewodnik został podzielony na dwie części: ogólną i szczegółową. W części ogólnej znajdziemy prezentację Picos de Europa w ujęciu geologicznym. Odnajdziemy tam informacje na temat pochodzenia i charakterystyki skał, procesów górotwórczych, które wypiętrzyły te góry, struktur geologicznych, geomorfologii, mineralogii i górnictwa oraz krótki rys historyczny badań geologicznych rejonu. Duża część została również poświęcona zjawiskom powodującym zmianę rzeźby terenu czyli tym procesom, dzięki którym Picos zawdzięczają swój urok: erozji rzecznej, lodowcowej i krasowej.

Część szczegółowa to opis 14 wycieczek we wszystkich trzech masywach. Część z nich dotyczy masywu zachodniego w tym wycieczki w rejonie Los Lagos de Covadonga, El Mirador de Ordiales i El Jou Santu.

Całość jest bogato ilustrowana poglądowymi rysunkami, mapami i zdjęciami.

W przewodniku nie zabrakło też akcentów polskich. W opisie zjawisk krasowych mamy dwa zdjęcia z zasobów Kasi Biernackiej i Marcina Gali (str. 66 i 67). Do jednego z nich mam szczególny sentyment, bo co prawda jego autorem jest Marcin ale to ja na nim występuję. Szkoda jedynie, że nie jestem rozpoznawalny.

Drugą ciekawostką jest fragment opisu wycieczki do El Jou Santu, w którym czytamy, cyt.:

Przystanek 3. Las Barrastrosas. Speleologia w Picos.

Na Las Barrastosas szczególną uwagę zwraca imponująca czeluść, która otwiera się kilka metrów poniżej ścieżki do Jou Santu. Jest to około 50-cio metrowej średnicy otwór ponad 100 metrowej studni oznaczonej symbolem G-8, która jest częścią Red de Las Barrastosas.

Picos de Europa są przedmiotem zainteresowania speleologów z wielu krajów (Hiszpanii, Francji, Anglii, Polski, Szwajcarii...) i ten właśnie obszar jest eksplorowany i dokumentowany od około 30 lat przez grotołazów polskich, w których gronie znajdują się również geolodzy.

Obecnie jest to zespół badawczy ze Speleoclubu Wrocław (Polska), który każdego lata zakłada w sąsiedztwie tej otchłani swój obóz.

Jednym z celów wypraw speleologicznych jest poznanie sieci podziemnych drenaży, kierunku ich przepływu, wypływu wody z masywu na powierzchnię, które to drogi są ściśle uwarunkowane strukturami geologicznymi.

Poniżej tego opisu znajduje się zdjęcie naszej bazy z podpisem:

" Obóz Speleoclubu Wrocław z Polski na Las Barrastrosas w czasie wyprawy w sierpniu 2009 r. Za obozem widać otwierającą się czeluść jaskini G-8 ".

Marek Stahoo Jędrzejczak